Neem meneer Jansen en zijn hond Bowie. Genoemd naar de bekende artiest, want ook zijn hond heeft twee verschillend gekleurde ogen. Grappig. Meneer Jansen is al wat ouder, zijn kinderen wonen niet in de buurt. Hij redt zich eigenlijk prima sinds het overlijden van zijn vrouw. Totdat hij net iets te ver reikte op dat keukentrapje. Gelukkig had hij zijn mobiele telefoon op zak.

Eenmaal weer thuis met zijn gebroken been in het gips, belt hij met de zorgverzekeraar: ‘Wie kan de komende zes weken Bowie uitlaten?’ Hij kent wel een paar mensen in de buurt, maar de komende periode zit hij aan huis gekluisterd. Dat vraagt nogal wat van zijn kennissen. De dame aan de telefoon toont alle begrip. Maar maakt gelijk duidelijk dat dit niet door de verzekeraar wordt geregeld. Ze verwijst hem door naar de lokale welzijnsinstelling.

Die meneer weet gelukkig wel raad. Hij plaatst een oproep voor meneer Jansen op wehelpen.nl. Een website waar je bij jou in de omgeving kunt aangeven waar je hulp bij nodig hebt. Buurtgenoten die best een keer iemand willen helpen met iets dat ze leuk vinden om te doen, kunnen zo in actie komen.  

En het werkt. Binnen twee dagen zijn er maar liefst 12 reacties. Ze hebben hun eigen, drukke leven. Ze kunnen niet elke dag. Maar samen lukt het zeker. Via het hulpnetwerk dat ze op de website hebben aangemaakt, houden ze contact met elkaar. Als iemand onverhoopt niet kan, springt een ander makkelijk bij.

En daar blijft het niet bij. Van het een, komt ’t ander: waar je voor vijf kookt, is een zesde portie geen enkele moeite. En als je toch boodschappen gaat doen, zijn wat extra artikelen zo meegenomen. Door hun gezamenlijke zorg rondom meneer Jansen, leren ze elkaar ook wat beter kennen. En wordt zelfs de kinderopvang onderling geregeld. En dat allemaal omdat meneer Jansen net iets te ver reikte op dat keukentrapje.

Naam is gefingeerd in verband met de privacy van ‘meneer Jansen’.

We noemen haar voor het gemak even mevrouw L. uit R. Ze vindt privacy heel belangrijk en gelijk heeft ze. Wat je op internet zet, kan de hele wereld zien! En dus is het beter om voorzichtig te zijn. Je moet niet alles met iedereen delen, dat is nergens voor nodig. 

Mevrouw L. helpt anderen graag. Ze doet al jaren vrijwilligerswerk, met veel plezier. Maar zelf kan ze ook wel een beetje hulp in de huishouding gebruiken. De ramen van mevrouw L. moeten eigenlijk hardnodig gelapt worden. En dat kan ze niet zelf, daar heeft ze iemand bij nodig. Helaas is deze hulp niet in haar directe omgeving te vinden. 

Ze besluit haar hulpvraag op www.wehelpen.nl te zetten. Haar profiel vult ze met de strikt noodzakelijke informatie. Het gaat niemand iets aan hoe ze in contact is gekomen met WeHelpen. Of wat haar kennissen ervan vinden. De ramen moeten worden gewassen, daar gaat het om. 

Tot haar plezier krijgt ze een reactie van Ada. Ada is een spontane en aardige vrouw die bovendien erg goed kan zemen. Ze vindt het geen probleem om niet alles te weten van en over mevrouw L. Ze helpt gewoon graag. Ze vindt ramen wassen leuk. En de blijdschap van mevrouw L. geeft haar een goed gevoel. Daar doet ze het voor. 

Mevrouw L. heeft dus via www.wehelpen.nl hulp gevonden. Ze heeft in haar profiel de belangrijkste gegevens over zichzelf verteld. Ze heeft niet haar adres of mobiele nummer vermeld. Ze heeft informatie gegeven zoals je je op een verjaardagsfeestje voorstelt aan iemand die je nog niet kent. En daardoor vond Ada het leuk om te reageren op haar hulpvraag. Deze tip en andere adviezen vind je op 'Veilig gebruik' onder Wat is WeHelpen?  

Een verontrust bericht uit Den Haag in de mailbox van WeHelpen: “Een stadsgenote van mij blijkt volgens jullie platform op zoek naar vervoer voor een bezoek aan een kliniek in Nijmegen. Ze heeft geen eigen mogelijkheden en durft niet alleen op pad. Ik kan haar helaas niet helpen, maar deze hulpvraag moet toch op te lossen zijn?” 

Delen helpt
Feitelijk dus een hulpvraag voor een hulpvraag op wehelpen.nl. De dame in kwestie is Simone. Zoals ze zelf omschrijft: “Ik kan het niet meer alleen, ik ben óp van alles na mijn terugkeer van de Canarische Eilanden naar Nederland. Wie wil mij helpen?” In overleg wordt haar hulpvraag ook op de Facebook-pagina van WeHelpen geplaatst. Met de opmerking dat het delen van het bericht ook helpt. Bijna 5000 mensen lezen de oproep en het wordt tientallen keren verspreid. 

Vertrouwen
En met succes: Pascal ziet de vraag van Simone toevallig op een tijdlijn en reageert nog dezelfde dag. Hij woont niet ver van de kliniek en wil met plezier Simone ophalen, aanwezig zijn bij de gesprekken en terug naar huis brengen. Alles bij elkaar bijna 600 kilometer! Hij tipt Simone wel: “We kennen elkaar nog niet. Dus google me gerust even. Dan weet je dat ik geen malloot ben. Je kunt me vertrouwen.” Via de telefoon spreken ze de details door waar en hoe laat hij haar op de bewuste dag zal ophalen. 

Dankbaar
Een dag later stuurt Simone een bericht aan de servicedesk van WeHelpen: “Ik heb nog een hulpvraag (smiley). Willen jullie iedereen die heeft geholpen, ook door het eenvoudig delen van mijn vraag op Facebook, laten weten dat ik heel dankbaar ben voor de hele reis die Pascal met mij heeft willen maken, inclusief lange files. Zonder zijn hulp was ik zeer waarschijnlijk niet naar mijn belangrijke afspraak bij de kliniek gegaan. Een prachtmens waar we meer van nodig hebben. Dank je wel, Pascal.” Waarop Pascal vervolgens reageert: “Wehelpen.nl is een fantastisch initiatief. Ik heb het met veel plezier gedaan. Het was ook voor mij een bijzondere dag met een bijzonder (mooi) mens.”

Ziekenbezoek
Simone wordt binnenkort geopereerd en heeft daarna een lange revalidatieperiode voor de boeg. “Als iemand via wehelpen.nl zin heeft om mij op te zoeken en een praatje te maken, zou ik dat fantastisch vinden. Ik plaats hiervoor zeker weer een hulpvraag op wehelpen.nl.”
 

"Ik ben Joyce, 24 jaar en ik woon in Groningen. Mijn geboortestad is Deventer, hier heb ik tot mijn 18e gewoond. Sinds maart 2016 heb ik een lieve hamster, genaamd Macho." Zo omschrijft Joyce zichzelf. Ze heeft een  lifestyle blog over leven met Lupus, geluk zoeken en creativiteit: Enjoycelife. En ze zocht een creatief maatje via wehelpen.nl. Dat is gelukt! 

Joyce: "Ik vond het echt doodeng! Nieuwe mensen ontmoeten blijft toch een dingetje. Natuurlijk had ik dit bij de revalidatie wel een beetje kunnen 'oefenen', maar toch... Die dagen zat ik ook niet heel goed in mijn vel, waardoor er toch wat paniek ontstond. Gelukkig was het erg gezellig en hebben we over heel veel dingen gekletst. Dat is altijd wat aftasten, want waar heb je het wel of niet over, maar ik denk dat we daar best goed in geslaagd zijn."

Lees haar prachtige verhaal op http://enjoycelife.nl/iemand-ontmoeten-wehelpen-ervaring/`. 

Ageeth Leemkuil is een opgewekte, betrokken vrouw. Ze is beeldend kunstenaar en ervaren met de computer:  het maken van online fotoboeken vindt ze leuk. Maar daar is nog weinig tijd voor.  Ze is vooral mantelzorger van haar echtgenoot met Parkinson. Het leven is niet altijd even vriendelijk. Twee jaar geleden verongelukte haar zoon, dit gaf een grote impact in het leven van haar en haar man. Maar ze is een doorzetter en geeft niet gemakkelijk op. Om af en toe tijd voor zichzelf te hebben, plaatst ze een oproep op www.wehelpen.nl. En dat helpt!
 
Ageeth: ‘Wij zijn vorig jaar benaderd naar aanleiding van mijn advertentie op uw site door een lieve, aardige jonge man die graag een buddy voor mijn man wilde zijn. Hij wil graag iets betekenen voor iemand, ook om zijn eigen leven zinvol te maken. Samen Jazz delen was een wens van hen allebei.’
 
‘Het was vanaf dag 1 een goed contact: over en weer bespraken we de wensen en de mogelijkheden’, vervolgt ze. ‘Wederzijds werd aangegeven open en duidelijk te zijn. We hebben hem gevraagd zich een beetje te verdiepen in Parkinson, anders wordt het lastig als je niet kunt onderscheiden wat een karaktertrek of een symptoom van Parkinson is. Samen hebben zij nu een weg gevonden: er is een vriendschap ontstaan door de passie voor muziek en schaken. Soms maken ze een wandeling. Het voelt heel vertrouwd van alle kanten. We zijn erg blij met hem. Voor mensen met Parkinson is een structuur van tijd en activiteit essentieel. Dat was met hem te regelen. Ook het vertrouwen is heel belangrijk. Ze gaan nu samen af en toe naar een Jazz-concert. Geweldig toch!’
 
Dan valt ze even stil. ‘Ik ben al 10 jaar mantelzorger. En soms is het echt heel zwaar. Ik heb nu borstkanker en veel verdriet over  het verlies van onze zoon. Door de hulp via WeHelpen mag en kan ik nu even af en toe aan mijzelf denken. De kostbare vrije uurtjes geven rust en zorgen ervoor dat we de harmonie in een goed huwelijk kunnen behouden. Een vrijwilliger is zo belangrijk! We voelen ons door de regering in de steek gelaten: een verzoek om indicatie is al tweemaal afgewezen. WeHelpen helpt ons echt. En daarom wilde ik  graag ons verhaal vertellen. Zo fijn dat jullie dit initiatief hebben genomen, zodat mensen elkaar kunnen vinden. Dank je wel!’

Hoe groot is de kans, dat je via een site als WeHelpen ‘een oude bekende’ treft?  Judith heeft zelf aan één vraag genoeg om haar verhaal te vertellen. “Ik ben opgegroeid in een buurt, waar iedereen elkaar hielp. Mijn ouders waren zeer sociaal en hebben me dat meegegeven. Het is dus niet zo vreemd, dat ik zelf ook graag iets voor een ander doe.” Ze kijkt even voor zich uit en vervolgt dan: “Een fijne vriend, Jules Peters, attendeerde mij op WeHelpen. Hij vond het zeer goed bij mij passen. En hij wist, dat ik wat meer tijd om handen zou krijgen.”   

“Ik heb een account aangemaakt op de site van WeHelpen, waarin ik o.a. mijn hulp aanbied voor vervoer”, zegt Judith. “Bij het zien van weinig profielfoto’s heb ik onze twee honden als profielfoto ingesteld. Al snel, bijna direct, kreeg ik een hulpvraag van Nicole. Ook zij had een profielfoto van hun honden. Een foto kan dus zeker goed van pas komen bij je profiel. Op Facebook las ik, dat we allebei het Hondenlosloopgebied St. Pieter kennen. Grote kans dus, dat we elkaar wel eens hadden gezien. Omdat hun hulpvraag op korte termijn zou zijn, hebben we snel kennis gemaakt. Kijken of er echt een match was. Ze wonen niet ver bij mij vandaan en zodra Nicole de deur opende, herkenden we elkaar. Ik ben haar inderdaad tijdens het uitlaten van de honden wel eens tegengekomen. Leuk!”  

“Nicole zorgt voor haar man, Eugène, en beiden hebben een rolstoel nodig”, vertelt ze. “Ze zochten een chauffeur om hen in hun eigen rolstoelbus van en naar het ziekenhuis te rijden. Dus nu begeleid ik hen. Ik heb zelfs mijn eigen agenda bij de hand voor eventuele vervolgafspraken. Tussendoor is er ook contact, mocht het nodig zijn. ‘Kleine moeite, groot plezier’, denk ik dan.”  

Op de vraag of ze zelf wel eens via www.wehelpen.nl om hulp heeft gevraagd, schudt ze haar hoofd. “Gelukkig is daar geen reden voor. Ik zie wel, dat het een ideale plek is om hulp te vinden en aan te reiken, vooral in deze tijd waar buren elkaar soms amper kennen. Als ik aan bekenden vertel dat ik dit doe, zijn ze niet verbaasd. Ze kennen me niet anders. En ik merk dat ze aan het denken worden gezet. Misschien kan ik hen zo stimuleren zich ook aan te sluiten bij WeHelpen. Want het is gewoon enorm fijn iets te kunnen betekenen voor een ander!”